Stanisław Sacha Stawiarski

Stawiarski Stanisław Sacha urodził się w 1941 roku w Śladowie w powiecie miechowskiem. Edukację artystyczną rozpoczął w Państwowym Liceum Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 1962 roku złożył egzamin maturalny. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Hanny Rudzkiej–Cybisowej. W 1969 raku uzyskał dyplom malarski z wyróżnieniem. W tym samym roku ukończył również Studium Pedagogiczne przy krakowskiej ASP. W 1970 roku wyjechał do Paryża i odbył roczne studia w praskiej Beaux Arts. W 1973 roku został członkiem ZPAP w Krakowie, a w 1975 Związku Artystów Malarzy w Saint Tropez. Od roku 1977 należy do Francuskiego Związku Artystów. W roku 1989 został powołany na członka Międzynarodowej Akademii Literatury, Sztuki i Nauki „Greci Marino”, która w uznaniu jego zasług artystycznych przyznała mu tytuł profesora. Nazwisko artysty figuruje w „Who is who” (Lozanna, Szwajcaria) oraz ostatnim wydaniu „Bénézit” (Gründ, Paris, 1999). 

Wystawy indywidualne:
1975 – Sorbona – Centrum Cywilizacji i Kultury Polskiej – Paryż 1975 – Galeria „Vision Nouvelle” – Paryż 1978 – Galeria “Desa” – Kraków, Poznań, Wrocław 1999 – Galeria Krzysztofa Kamyszewa – Chicago 2002 – Galeria „Bellotto” – Warszawa 2003 – Muzeum Ziemi Kłodzkiej – Kłodzko 

Wystawy Zbiorowe:
Saint Tropez, Obernai, Nicea, Le Mans, Berlin, Sztokholm, Helsinki, Osaka, Kraków, Kijów, Quebec, La Jola (USA), Chicago, Paryż, Ramatuelle, Gassin ...

Prace w stałej ekspozycji:
Galeria „Dei Barry” – Gassin (Lazurowe Wybrzeże) Galeria „Bellotto” – Warszawa 

Nagrody:
1978 – srebrny medal w Oberni 1980 – wyróżnienie na Salonie w Marsylii 1985 – wyróżnienie w Grand Palais w Pryżu 
 

Wystawa nosi tytuł ”Zagraniczne wojaże”. Sacha Stawiarski stara się unikać schematycznego, banalnego patrzenia na świat i przezwyciężyć automatyzm sterujący wzrokiem; jego malarstwo jest więc dalekie od czystego i prostego mimetyzmu. Skupienie wzroku na konkretnym elemencie pomaga zobaczyć rzecz na nowo, poddać ją badawczej analizie, by zbliżyć się do prawdy. Nowe spojrzenie kształtuje się w syntetycznej, lapidarnej formie, modelowanej przez kolor i światłocień. Znaczna część obrazów to pejzaże, pojawiają się na nich niekiedy postacie ludzkie, które w innych obrazach stają się samodzielnym tematem: „Chłopiec z psem”, „Leżąca na tarasie”, „Skrzypek”. Artysta przywiązuje bardzo dużą uwagę do barwy, wyraźnie skłaniając się ku koloryzmowi. Skupienie uwagi na kolorze nieraz wskazane zostaje dosłownie w samym tytule. Białe „Kwiaty na czerwonym” wchłaniają intensywną czerwień tła i zieleń łodyg. Możemy zaobserwować jak wzajemne relacje barwne oddziałują na siebie. Niezwykle istotne jest też światło, rzucające głęboki cień, budowany interesującą barwą, wprowadzając do kompozycji pewien ciepły dramatyzm. Promienie słońca zalewają krajobraz jasnym, rozgrzanym blaskiem. Powietrze wokół „Tenisisty” w upalnym słońcu staje się rozedrgane, a jego cień – szkarłatny. Sposób patrzenia na naturę zmienia się nocą, „Księżycowe światło” na przykład odsłania świat w barwach fowistyczno odrealnionych. Sama forma i rysunek nie schodzą bynajmniej na drugi plan, ulegają jedynie syntetycznym, kubistycznym uproszczeniom. Niekiedy ta inspiracja jest wskazana wprost przez tytuły takie jak: „ Siedząca a’ la Picasso”, „Kubistyczne postaci”. Malarstwo Sachy Stawiarskiego jest bardzo bogate pod względem treści i formy, unika monotonii w komponowaniu. Każdy obraz jest nowym spojrzeniem na wybrany fragment otaczającego go świata. Artysta każdorazowo, indywidualnie uzależnia malarską wypowiedź od inspiracji naturą nadając jej formę uproszczoną syntetycznym spostrzeganiem przedmiotów. 





SACHA STAWIARSKI

SACHA STAWIARSKI

  • ORGANIZATOR:

  • PATRONAT:

  •  

  • PARTNERZY:

  •