Biuro Wystaw Artystycznych "U Jaksy" w Miechowie

tel. 41 383 07 95
u.jaksy@gmail.com
Kontakt z nami »

Jan Paweł II, 2014, olej, 110x100 cm, autor - Stanisław Mazuś

STRONA GŁÓWNA
»
Dla Jana Pawła II

Dla Jana Pawła II

"BARWY MAŁOPOLSKI" dla Jana Pawła II

„Społeczeństwo potrzebuje bowiem artystów, podobnie jak potrzebuje naukowców i techników, pracowników fizycznych i umysłowych, świadków wiary, nauczycieli, ojców i matek, którzy zabezpieczają wzrastanie człowieka i rozwój społeczeństwa poprzez ową wzniosłą formę sztuki, jaką jest «sztuka wychowania. W rozległej panoramie kultury każdego narodu artyści mają swoje miejsce. Gdy idąc za głosem natchnienia tworzą dzieła naprawdę wartościowe i piękne, nie tylko wzbogacają dziedzictwo kulturowe każdego narodu i całej ludzkości, ale pełnią także cenną posługę społeczną na rzecz dobra wspólnego...”

Jan Paweł II „List do Artystów” Watykan, 4 kwietnia 1999

Wystawa jest ofertą wystawienniczą Biura Wystaw Artystycznych "U Jaksy" w Miechowie. Na przestrzeni dwóch lat zrealizowano już jedenaście edycji tej wystawy. Wystawa jest modyfikowana w zależności od warunków wystawienniczych. Ma charakter rozwojowy, bo każdego roku w czasie Międzynarodowych Plenerów Malarskich "Barwy Małopolski" przybywają nowe obrazy. Biuro Wystaw Artystycznych - Galeria „U Jaksy” w Miechowie od 2000-go roku, corocznie organizuje plenery malarskie dla profesjonalnych artystów reprezentujących różne kraje: Polskę, Włochy, Finlandię, Austrię, Słowację, Ukrainę, Litwę i Kurdystan. W wystawie uczestniczą artyści profesorzy, reprezentujący różne uczelnie artystyczne oraz inni artyści dla których malarstwo jest posłannictwem wobec ważnych wartości społecznych. Wielu artystów podejmuje wyzwanie ukazania w obrazie kształtu piękna, inspirowanego naukami Jana Pawła II, który głosił, że piękno uwidacznia dobro, a dobro jest metafizycznym warunkiem piękna.

Celem wystawy jest budowanie świadomego dialogu artystów z odbiorcami sztuki poszukującymi piękna wzbogacającego duchowość człowieka. Do ekspozycji włączono tylko takie dzieła, w których nie można zagubić sensu przekazu artystycznego. Prezentowana na wystawie sztuka jest czytelna i zawiera treści potrzebne do kreowania lepszej i piękniejszej rzeczywistości. Prace są bardzo różne, jak różna jest wrażliwość artystów, różna tematyka, technika i materiał. Ale przesłanie jest takie samo i wyraż chęć podjęcia rozmowy z Janem Pawłem II.

Krystyna Olchawa

Stanisław Baj

Stanisław Baj urodził się w Dołhobrodach nad Bugiem, gdzie spędził dzieciństwo i wczesną młodość. Tam też ukończył szkołę podstawową. Jest absolwentem Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. W latach 1978-1982 studiował malarstwo na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, które ukończył z wyróżnieniem. W 1982 podjął pracę dydaktyczną w macierzystej uczelni. Przeszedł w niej wszystkie szczeble kariery akademickiej, od asystenta do profesora. Przez kilka kadencji był prorektorem ds. dydaktycznych ASP w Warszawie. Pochodzi z chłopskiej rodziny. Inspirują go mieszkańcy Dołhobród oraz nadbużańskie krajobrazy. Od lat 80. skupił się na pejzażu i przedstawieniach portretowych. Pozostaje bezkompromisowo wierny realistycznej konwencji obrazowania, czerpiąc z tradycji malarstwa polskiego. Forma i technika malarska, nawiązująca do klasyków przełomu XIX i XX wieku, nadają jego chłopskim, współczesnym postaciom szlachetnej powagi i ponadczasowości. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Portrety starych ludzi są dla niego wyzwaniem, w którym realizuje swoją dociekliwość poznawania tajemnicy ludzkich losów - ich zmartwień, obaw, zapracowania i rozmodlenia. Wszystkie portretowane postaci traktuje z szacunkiem i w poetycki sposób maluje ich twarze. W dorobku malarskim posiada bardzo interesujący cykl portretów swojej matki, której towarzyszył, dosłownie i w przenośni, zawsze. Również w najtrudniejszych chwilach, w czasie jej odchodzenia i żegnania się z doczesnym światem.

Modlitwa, z cyklu Portrety Matki, 2000, olej, płótno, 140x100 cm

Stanisław Batruch

Stanisław Batruch urodził się w 1935 roku w Zagórzu. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Sanoku, a następnie Studium Nauczycielskie w Rzeszowie. Studia artystyczne odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Malarstwa. Obok pracy twórczej poświęca się także pracy pedagogicznej. Przez wiele lat prowadził Pracownię Malarstwa na Wydziale Grafiki. W 2000 roku został mianowany profesorem zwyczajnym. Pedagogiczne talenty i wiedza z zakresu sztuki sprawiły, że stał się cenionym autorytetem dla współuczestników sympozjów i malarskich plenerów. Jego malarstwo cechuje różnorodność tematyczna i przywiązanie do dbałości o strukturę malarskiej materii. Malowane przez niego pejzaże zawierają w sobie wartości formalne, takie jak: rytmiczność, gama, harmonia dźwięków malarskich czy kontrasty i podobieństwa. Światło w jego obrazach nie ma walorowego charakteru. Jest rozproszone i jakby wchłonięte przez malowane płaszczyzny malarskich przedmiotów, wyrażone stopniowaniem kontrastów w perspektywie kolorystycznej. Stanisław Batruch zorganizował ponad 40 wystaw indywidualnych. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą, między innymi: w Austrii, Australii, Francji, Czechach, Słowacji oraz Niemczech, Izraelu i USA. Ważniejsze nagrody: Wyróżnienie na Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie - 1988, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II Stopnia - 1989, Srebrny Medal i Wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale Malarstwa w Koszycach - 1989, Prestiżowa nagroda w Celle - Heitland Fundation za rok 1990, Krzyż Kawalerski Polonia Restituta – 2000, Złoty Laur za mistrzostwo w sztuce Fundacji Kultury Polskiej za 2006 rok.

Biała Madonna, 2000, olej, płótno, 65x81 cm

Stanisław Białogłowicz

Stanisław Białogłowicz urodził się w Łękach Dukielskich. Stanisław Białogłowicz studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1973 roku w pracowni prof. Wacława Taranczewskiego. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Rzeszowskiego. Tematyka jego obrazów dzieli się na dwa główne nurty: malarstwo sakralne i pejzażowe ale sacrum przenika wszystkie jego obrazy – nawet te, w których ulega czystemu zachwytowi nad pięknem natury. Jego pokora, przy równoczesnej chęci absolutnego poznania otaczającej go świata, pozwala mu na dotykanie istoty stworzenia. Intelektualne rozmyślania, wędrówki po sferach teologicznych rozważań, poznawanie kulturowych obyczajów, wiodą go do tworzenia własnych labiryntów skojarzeń, wartościujących napotykane zjawiska i wątki religijne. W nastrojowości pejzaży uwidoczniona jest jego pokora oraz podziw dla przyrody, wyrażona starannością i lekkością zgeometryzowanych płaszczyzn pól i drzew, nieba i chmur, a także harmonią kolorystycznych kompozycji. Stanisław Białogłowicz jest również teoretykiem sztuki, publikującym swoje rozważania na łamach literatury artystycznej oraz w katalogach.

Całun miechowski -tryptyk: Część II - Ukrzyżowanie, 2008, olej, płótno, 80x60 cm

Piotr Błażejewski

Piotr Błażejewski urodził się w 1950 roku w Kluczborku. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom z malarstwa uzyskał w pracowni prof. A. Mazurkiewicza w 1975 roku oraz z malarstwa w architekturze i urbanistyce u prof. M. Zdanowicza. Obecnie pracuje w ASP we Wrocławiu na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, na stanowisku profesora zwyczajnego, prowadząc pracownię malarstwa. Jednocześnie od 2000 roku pracuje w Instytucie Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Uprawia malarstwo i rysunek. O swojej twórczości pisze: „Jeżeli miałbym określić zakres tematyczny mojego malarstwa, szukałbym źródeł inspiracji w chęci odtworzenia rytmiczności, cykliczności, pulsu, miarowości, powtarzalności. Słowo >>rytm<< w grece oznacza miarę, takt, proporcje – odnosi się więc do wartości plastycznych, muzycznych, matematycznych. Jest kontynuacją aspektu czasowego i przestrzennego. Rytm to powtarzalność, nieskończoność i bezkres; jednocześnie to puls, cykliczność, życie i odnawianie sił przyrody, a także miarowe tykanie zegara, bieg czasu, zapomnienie i śmierć…”.

Krzyż Bożogrobców, 2010, olej, płótno,

Joanna Błońska

Joanna Błońska ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu. Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 1982 r. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i grafiką. W Sokołowskim Ośrodku Kultury organizuje wystawy i prowadzi zajęcia z młodzieżą. Autorka Ogólnopolskiej Wystawy Malarstwa "Opowiem Ci o Bogu" zorganizowanej przez Sokołowski Ośrodek Kultury, pod honorowym patronatem ks. Antoniego Pacyfika Dydycza – biskupa diecezji drohiczyńskiej. Wystawa była prezentowana w kilku miastach. W 2005 roku artystka została odznaczona Srebrnym Medalem Zasługi Diecezji Drohiczyńskiej. W jej malarstwie najważniejszą cechą jest zawarte w nim przesłanie, wzbogacające duchowość człowieka. Realizuje też monotypie, tematem których jest poszukiwanie piękna zawartego w miłości. Artystka traktuje miłość jako wartość nadrzędną, wyrażającą nasze człowieczeństwo, w którą oprócz siły i równowagi wpisane jest również cierpienie.

Krużganki, 2010, olej, 81x60 cm

Miro Bucher

Miro Bucher urodził się na Słowacji w 1950 roku w Lipanach, gdzie mieszka i pracuje. Ukończył wyższą uczelnię plastyczną w Bernie. Zajmuje się malarstwem i ceramiką. Prowadzi działalność pedagogiczną w Zawodowej Szkole Artystycznej w Lipanach. Jest członkiem najstarszego związku twórczego w Słowacji. Komisarz Międzynarodowych Plenerów Malarskich w Lipanach. Od kilkunastu lat jest bardzo aktywnym uczestnikiem międzynarodowych plenerów malarskich w Słowacji, Polsce, Ukrainie, Białorusi, Litwie i innych krajach. W malarstwie najchętniej sięga do inspiracji pejzażem, który przetwarza, syntetyzując jego przedmiotowość i zawężając kolorystykę do wąskich gam barwnych. Tajemnicą magiczności jego pejzaży jest akcent światła padającego na wybrany fragment lub kolorystyczna dominanta wkomponowana na zasadzie kontrastu. Od kilkunastu lat jest bardzo aktywnym uczestnikiem międzynarodowych plenerów malarskich w Słowacji, Polsce, Ukrainie, Białorusi, Litwie i innych krajach. W malarstwie najchętniej sięga do inspiracji pejzażem, który przetwarza, syntetyzując jego przedmiotowość i zawężając kolorystykę do wąskich gam barwnych. Tajemnicą magiczności jego pejzaży jest akcent światła padającego na wybrany fragment lub kolorystyczna dominanta wkomponowana na zasadzie kontrastu.

Pejzaż z Grzymałowa, 2013, akryl, 100x100 cm

Halina Budziszewska

Halina Budziszewska ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Studiowała na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu na Wydziale Sztuk Pięknych. Pracuje jako kustosz w Dziale Sztuki Muzeum Regionalnego w Siedlcach. Uprawia malarstwo olejne i akwarele. Tematyką jej obrazów są pejzaże, ogrody i kwiaty. O jej pejzażach krytyk sztuki Witold Turdza napisał: „Zdecydowane pociągnięcia pędzla rozwibrowują fakturę pól, co przybliża je oczom patrzącego. Światło rozlewa się po miękko pofalowanych wzgórzach bądź ocienia je, zacierając kształty. Niknące w chmurach światło, rzuca fioletowy cień, kontrapunktując kolorystycznie pejzaż”.

Madonna, 2012, olej, 50x50cm

Skaidrė Butnoriutė

Skaidrė Butnoriutė mieszka w Wilnie, gdzie pracuje z dziećmi i młodzieżą jako nauczyciel lekcji plastyki. Ukończyła wileńską Akademię Sztuk Pięknych. Uczestniczy w wystawach zbiorowych i międzynarodowych plenerach malarskich. Wraz z mężem Sauliusem Kruopisem podróżuje i organizuje wspólne wystawy. Na miechowskim plenerze zadeklarowała udział w wystawie "Barwy Małopolski" dla Jana Pawła II, wyznając, że jest pod wielkim wrażeniem Jego osobowości. Kiedy Jan Paweł II przybył do Wilna w 1993 roku postanowiła iść na spotkanie, bo wszyscy znajomi szli, a kiedy Ojciec Święty przybył - poczuła jego niezwykłość i doznała wzruszeń natury emocjonalnej, które wyryły trwały ślad w jej psychice, wyrażający się w chęci poznawania jego nauki.

Motyw Maryjny, 2013, 70x50 cm, olej

Stanisław Chomiczewski

Stanisław Chomiczewski urodził się w 1949 roku w Sławatyczach na Podlasiu. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Jest absolwentem Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zafascynowany polskimi górami zamieszkał w Uhryniu w Beskidzie Sądeckim, gdzie hoduje konie i realizuje swoje twórcze pasje. Jego ulubione tematy to właśnie konie oraz pejzaże i portrety. Na wzór Chełmońskiego czy Stanisławskiego lubi naturalny, nieskażony cywilizacją krajobraz i jego nastrój. Artysta kształtuje swoje malarskie emocje szeroką paletą barwną i światłem. Korzysta z postimpresjonistycznych doświadczeń, ale dodaje do nich indywidualne przemyślenia. Polski koloryzm stał się dla niego jego własnym stylem, w którym wypracował rozpoznawalny dla widza sposób obrazowania. Malarz dalekich przestrzeni, kulisowo wyłaniających się zza stoków górskich, doskonale wyczuwa perspektywę powietrzną, która buduje relacje pomiędzy malarskimi płaszczyznami. Świadomy potrzeby korzystania z kolorystycznych akcentów, wkomponowuje je
z uczuciem i spontanicznym wyczuciem. Potrafi w malarski sposób subtelnie wyrazić drobne szczegóły surrealistycznej treści, jak w obrazie „A w górach już zima”, gdzie w chmurach dostrzec można charakterystyczną sylwetkę Jana Pawła II.

A w górach już zima, 2010, olej,80x90 cm

Barbara Chorążek

Barbara Chorążek studiowała w pracowni malarstwa prof. M. Jarzemskiego w Instytucie Sztuki Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w 2002 roku. Ważniejsze wystawy zbiorowe to: 2004 – Ogólnopolski Konkurs „Obraz Roku 2004” w Muzeum im. X. Dunikowskiego (Pałac Królikarnia w Warszawie); 2005 – Ogólnopolskie Triennale Malarstwa Młodych w Galerii ASP we Wrocławiu; 2005 – prezentacja wystawy pokonkursowej im. Mariana Michalika w Instytucie Polskim w Sztokholmie; 2012 – wystawa pokonkursowa „Obraz w stylu malarstwa XIX-wiecznego” (laureatka I miejsca) zorganizowana przez BWA „U Jaksy” w Miechowie; 2012 – „Małopolskie klimaty malarskie” w Stałym Przedstawicielstwie RP przy UE w Brukseli; 2013 – „Miniatura malarska” w Galerii Sztuki „Wozownia” w Toruniu.

Wojciech Ćwiertniewicz

Wojciech Ćwiertniewicz urodził się w 1955 roku. Studiował malarstwo na ASP w Krakowie w latach 1976-1981. W 1987 roku otrzymał prestiżową Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. Publikuje teksty o sztuce. W latach 80. malował obrazy figuratywne utrzymane w duchu nowej ekspresji, niekiedy podejmujące postmodernistyczny dialog z motywami sztuki dawnej. Już wtedy fascynowały go tajemnicze ogrody, bujna roślinność, atmosfera gorących nocy. Pod koniec dekady zaczął malować cykl pejzaży zainspirowany egzotyczną, dziką przyrodą, z którą zetknął się na Maderze. W najnowszym okresie malarz wrócił do figuracji. Osobnym wątkiem w jego twórczości jest malarstwo abstrakcyjne, w którym stosuje zwłaszcza motyw koła, przywiązując doń znaczenia symboliczne. Brał udział w ponad 100 wystawach zbiorowych. Opublikował siedem tomików dzienników: "Dziennik malarza", "Bez tytułu", "Ulica Długa", "Bez Tytułu", "Rok 2006", "Rok 2007" i Rok "2008".

Wyniesieni na Ołtarze, 1993, olej, 120x57 cm

Izabela Delekta-Wicińska

Izabela Delekta-Wicińska urodziła się w 1921 roku w Wadowicach. W roku 1945 podjęła studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, dyplom uzyskała w 1952 roku. Uzyskała również dyplom aktorski w 1950 roku. Całe zawodowe życie spędziła w Krakowie, oddając temu miastu oba swoje talenty: malarski i aktorski. Iza Delekta-Wicińska jest aktywnym członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, pełniąc w nim wiele odpowiedzialnych funkcji. Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz Złotą Odznaką Miasta Krakowa. Obraz "Totus Tuus" przypomina wspaniałą fotografię kardynała Wyszyńskiego w objęciach Jana Pawła II, krótko po jego wyborze na Papieża. Przenika go to samo uczucie i ta sama głęboka inspiracja. Bardzo pasuje do Jana Pawła II, którego dewizą jest Totus Tuus. Wielkim zainteresowaniem cieszyła się jej wystawa w domu rodzinnym Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach. Odniosła wiele sukcesów w konkursach, m.in. w konkursie na rysunek w ZPAP uzyskała 6 pierwszych nagród. Również za granicą na wystawie w Księstwie Monaco uzyskała główną nagrodę na Konkursie Prix International d`art Contemporain de Monte Carlo, którą wręczył jej uroczyście książę Rainier.

Totus Tuus, 1986, olej, 18x14 cm

Anna Dziubas

Anna Dziubas urodziła się i mieszka w Nowym Targu. Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskała w 1988 roku. Nowotarska artystka, kieruje Galerią Sztuki „Jatki” w Nowym Targu od początku jej istnienia. Działalność edukacyjno-wystawiennicza jest dla niej bardzo ważna. Organizuje ambitne wystawy środowiskowe, we współpracy z galeriami partnerskich miast w Niemczech i na Słowacji oraz wystawy o charakterze muzealnym: Marca Chagalla czy też Pabla Picassa. Brała udział w wielu wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych. Zajmuje się malarstwem i witrażem w technologii Tiffany’ego oraz wystawiennictwem. Najchętniej jednak tworzy swoje obrazy w technice kolażu. Jej twórczość cechuje ekspresja formy i koloru. Nastrojowość jest najważniejszym elementem jej kompozycji, a tematem twórczych wypowiedzi jest najczęściej pejzaż i zaobserwowana w nim metafizyczna zjawiskowość. Pejzaże Anny Dziubas niosą radość życia i odczuwania wzruszenia czerpanego z obcowania z przyrodą. Lubi wędrówki po górach i rozmyślania. Niesie ludziom radość wyrażaną słowami i obrazami. Powściągliwa w ocenianiu innych dąży do jasnego formułowania własnych wypowiedzi. Wydobywa z pejzażu rytmiczność jego form, modelując przestrzenność światłem wyrażanym za pomocą walorowego użycia papieru oraz kreski.

Morskie oko, 2010, kolaż, 70x50 cm

Ilona Gonsovska

Ilona Gonsovska (1955-2008) większą część swojego życia spędziła w Rosji. Mieszkała w Moskwie, a w ostatnich latach życia zamieszkała na Łotwie w Rydze. Zginęła tragicznie w wypadku samochodowym. Pochodziła z rodziny pisarzy. Jej ojciec Sever Gansovskij był klasykiem gatunku fantastyki, a jej wujek Valentin Pikul był pisarzem gatunku historycznego. Ukończyła Wydział Scenografii w Moskiewskim Państwowy Instytucie Sztuki im. W. Surikowa. Malowała, ilustrowała książki, ale głównie zajmowała się scenografią dla teatru we Władywostoku, a później w Rydze. Jej malarstwo ma charakter bajkowej fantastyki teatralnej. Malowała z bardzo dużą swobodą. Szczególnie dużo uwagi poświęcała zwierzętom domowym, ale na jej obrazach często pojawiała się też architektura, którą traktowała z taką samą spontanicznością jak inne tematy, nie dbając o szczegóły, rejestrowała to, co najbardziej istotne dla wyrażenia własnej wizji. Zorganizowała wiele wystaw indywidualnych, m.in. w Londynie, Helsinkach, Tokio i Lizbonie. Jej ciepły otwarty w kontaktach ludzkich charakter łączył ją więzami serdecznej przyjaźni z wieloma polskimi artystami. Jej prace znajdują się w muzeach, galeriach i kolekcjach prywatnych w różnych krajach: Japonii, Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii, Francji, Niemczech, Rosji, Polsce, Czechach, Wielkiej Brytanii i we Włoszech.

Miechowska Madonna. Wśród nocnej ciszy, 2002, tusz, karton, 100x70 cm

Antoni Górnik

Antoni Górnik urodził się w 1937 roku w Dubnie na Wołyniu. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu jednocześnie na Wydziale Malarstwa i Architektury Wnętrz, na którym uzyskał dyplom w 1961 roku. Malarz, rysownik, architekt wnętrz, związany przez lata z Wielkopolską i ziemią lubuską, od 1980 roku na stałe zagościł w Krakowie. Uczestnik licznych wystaw zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat wielu nagród i wyróżnień w ogólnopolskich konkursach malarskich. Prace artysty znajdują się w zbiorach państwowych i w kolekcjach prywatnych. Jest autorem licznych studiów portretowych wykonanych zarówno w technice olejnej, jak i pastelowej. Utrwalił na płótnie wiele postaci z życia kulturalnego i religijnego Krakowa, a także osób sobie bliskich. Artysta maluje również pejzaże, alegoryczne sceny rodzajowe oraz martwe natury. Jego obrazy cechuje szeroka paleta barw o wyciszonej kolorystyce, umiejętność operowania światłem oraz wrażliwość na fakturę przedmiotu.

Portret Jana Paweła II, 1997, 33x30 cm, olej

Krystyna Hajdo-Kućma

Krystyna Hajdo-Kućma urodziła się w Krakowie. Ukończyła krakowską Akademię Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Dyplom uzyskała w 1962 roku. Zrealizowała wiele polichromii,
m.in. w Zamku w Güstow w Niemczech, w Sanatorium Wojskowym w Krynicy, w kościołach w Wiśniówce i Księży Michalitów w Krakowie, w kaplicy klasztornej w Miejscu Piastowym, a także obraz-parafrazę wg obrazu Canaletta dla Ambasady Polskiej w New Delhi. Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Zrealizowała kilka wystaw indywidualnych, m.in. wystawę "Piękno Krakowa" w Bratysławie. W jej życiu artystycznym ważne jest też współuczestnictwo w twórczości rzeźbiarskiej męża Wincentego Kućmy. Uczestniczyła w pracach przy projekcie fontanny dla Ambasady Polskiej w Genewie oraz przy projektach pomników "Żołnierza Polskiego w Nowym Sączu, "Obrońców Poczty Polskiej" w Gdańsku, "Poległym w Obronie Ojczyzny" w Częstochowie i "Powstania Warszawskiego 1944". Za działalność w tej dziedzinie otrzymała Nagrodę II stopnia Ministerstwa Obrony Narodowej oraz Złotą Odznakę za Zasługi dla Warszawy. W twórczości malarskiej szczególnie bliskie są jej pejzaże, z którymi obcuje na co dzień: rytmiczność traw i drzew, wielowarstwowość roślinnych skupisk i przenikanie światła w przestrzeniach natury. Wykonała cykle obrazów związanych z porami roku, a także cykl "Kosmos-Człowiek ".

Trawy, 2010, 50x70 cm, pastel

Marek Hołda

Marek Hołda urodził się w 1956 roku w Miechowie, z którym związany jest emocjonalnie przez całe swoje życie. Artysta preferuje tradycyjne malarstwo sztalugowe, tworząc cykle obrazów historycznych i rodzajowych. Maluje zarówno pejzaże, jak i sceny batalistyczne. Największą fascynacją Marka Hołdy są konie. Artysta jest związany z nimi na co dzień. Zafascynowany hodowlą koni i sportem jeździeckim związał się z tą dziedziną zawodowo, pracując jako instruktor jeździectwa w stadninach w Udorzu, w Mosznej, a ostatnio w Prudniku. Tajniki malarstwa zdobywał u swojego nauczyciela, z którym się później zaprzyjaźnił – artysty Romana Breitenwalda. Również uczestnictwo w plenerach malarskich i kontakt z artystami wykorzystał do konfrontowania własnego spostrzegania świata z innymi „widzeniami” artystycznych możliwości twórczej wypowiedzi malarskiej. Ważnym tematem jego obrazów jest problematyka związana z niezwykłym sentymentem do realiów historycznych, detali, mundurów, broni, końskich zaprzęgów i klimatów, w których się wychował, związanych na ogół z lokalną historią.

Bazylika nocą, 2012, 60x80 cm, olej + akryl

Helena Jacyno

Helena Jacyno jest artystką pochodzenia ukraińskiego bo urodziła się we Lwowie, ale jej rodzice mają korzenie polsko-greckie. W 1980 roku ukończyła średnią Szkołę Polską we Lwowie. W latach 1980-1984 kontynuowała naukę we Lwowskim Kolegium Sztuk Pięknych i Dekoracyjnych im. Iwana Trusza na Wydziale Malarstwa Monumentalno – Dekoracyjnego, a w latach 1988-1995 Na ASP we Lwowie na Wydziale Ceramiki Artystycznej, uzyskując dyplom tej uczelni w 1955 roku. Po osiedleniu się w Polsce w latach 2010-2012 pogłębiała swoją wiedzę na Środowiskowych Studiach Doktoranckich w ASP w Krakowie. Uprawia twórczość w różnorodnych dziedzinach sztuk wizualnych: rysunku, grafice, rzeźbie, malarstwie pastelowym, olejnym i akwarelowym, malarstwie na szkle oraz batiku. Fascynuje ją wycinanka artystyczna, techniki kolażu i techniki mieszane. Interesuje się historią sztuki, filozofią oraz kulturą Polski, Ukrainy i innych narodów. Współpracuje z Polskim Radiem we Lwowie. Pielęgnuje polski patriotyzm i katolicyzm. Treści religijne w jej twórczości malarskiej są czytelne i bardzo głębokie.

Módl się za nami, 2010, 140x150 cm, tech. mieszana, 140x150 cm

Živilė Jasutytė

Živilė Jasutytė mieszka i pracuje w Wilnie. W 1983 roku ukończyła średnią szkołę artystyczną. W latach 1983 - 1985 pracowała jako asystent architekta w jednej z fabryk w Wilnie. Następnie studiowała malarstwo w Wileńskim Instytucie Sztuki, który ukończyła w 1991 roku, a obecnie w tejże uczelni jest wykładowcą akademickim. Ponadto studiowała w Danii, Włoszech i we Francji. Zrealizowała wiele wystaw indywidualnych, a także uczestniczyła w licznych wystawach zbiorowych na Litwie i za granicą. Bywa częstym uczestnikiem międzynarodowych plenerów, organizowanych na terenie Litwy, Słowacji, Polski i w innych krajach. Jej malarstwo cechuje ekspresja i bogata symbolika, której poszukuje w rzeczach charakterystycznych i kulturowo związanych z miejscem, gdzie je tworzy. Obserwacja jest dla niej podstawą zrozumienia i wyrażenia go językiem sztuki. Najpierw poszukuje pomysłu, później dobiera środki malarskie.
Jej obrazy znajdują się w kolekcjach prywatnych na Litwie oraz we Francji, Austrii, Niemczech, Rosji, Danii, Norwegii, Polsce i w USA.

Brama, 2010, 80x60 cm, olej

Aimo Kalenoja

Aimo Kalenoja urodził się w Pori w Finlandii. Podobnie jak jego ojciec zajmuje się malowaniem ikon i portretów, które tworzy dawną techniką stosowaną przez malarzy cerkiewnych. Malarstwa uczył się w Pori, a w Turku studiował filozofię i religioznawstwo. Jego prace znajdują się w cerkwiach na terenie Finlandii. Przez wiele lat malował ikony na zapotrzebowanie rosyjskich zakonów. Aimo Kalenoja jest artystą i nauczycielem. Nauczając starej techniki malowania ikon temperą, która była używana w średniowieczu i renesansie, pozyskał wielu uczniów i entuzjastów tej starożytnej metody.

Krzysztof Kolarz

Krzysztof Kolarz urodził się w Bochni w 1983 roku, ale dzieciństwo aż do ukończenia szkoły podstawowej spędził w Miechowie. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. Studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 2009 roku uzyskał dyplom w Pracowni Malarstwa prof. K. Wachowiaka. W roku 2001 był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w latach 2003–2006 Małopolskiej Fundacji Stypendialnej „Sapere Auso”, natomiast w latach 2006–2007 Fundacji im. Jana Pawła II. Głównym nurtem jego twórczości jest portret, od czystego realizmu wyrażającego zewnętrzną obserwację modela do psychologicznego, ukazującego wewnętrzną ekspresję: cierpienie, ból, tęsknotę. Niepowtarzalność jego prac wynika głównie ze sposobu widzenia człowieka, w którym artysta odnajduje niebanalne piękno. Jego prace cechuje duża wrażliwość i dojrzałość emocjonalnego spostrzegania oraz warsztatowa sprawność. Prace K. Kolarza cechuje wnikliwa obserwacja wewnętrznego, duchowego piękna portretowanych osób i umiejętność wyrażania zaobserwowanej prawdy.

Cierpienie Jana Pawła II, 2010, olej, 140x80 cm

Ryszard Kowalewski

Ryszard Kowalewski urodził się w 1943 roku w Lublinie. Do Liceum Sztuk Plastycznych uczęszczał w Zamościu. Stamtąd wyjechał na studia do Warszawy. Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie ukończył z wyróżnieniem w 1968 roku. W 1970 roku przeniósł się do Gdańska, gdzie w latach 1970-1974 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych jako asystent. Pasją artysty obok malarstwa stała się wspinaczka wysokogórska. Wieloletnią przygodę z profesjonalnym alpinizmem rozpoczął w polskich Tatrach i począwszy od 1965 roku dokonywał liczących się w alpinizmie wejść. Pasja górska ma dominujące odzwierciedlenie w jego twórczości, maluje góry i portrety ludzi gór. Od kwietnia 2010 roku pełni funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków. Z okazji 40-lecia pracy twórczej otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska, a za pracę społeczną Złotą Honorową Odznakę ZPAP. Piękno gór i respekt przed ich żywiołowością wykształciły w nim wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka i umiejętność dostrzegania piękna ludzkich dusz, wśród bliźnich napotykanych na życiowej drodze.

Giewont IV, 2008, 100x81, akryl

Saulius Kruopis

Saulius Kruopis urodził się w 1960 roku. W wieku pięciu lat postanowił zostać artystą, więc przez cztery lata uczęszczał do Szkoły Sztuki Dziecka.
Od 1975 roku studiował grafikę i fotografię artystyczną w Szkole Sztuki w Kownie, a w latach 1987-1993 w Wileńskiej ASP na Wydziale Malarstwa. Jest malarzem i fotografikiem. Od 1985 roku mieszka w Wilnie i od tego czasu organizuje Międzynarodowe Plenery Malarskie w nadbałtyckiej Nidzie, a także w Niemczech. Należy do Stowarzyszenia Artystów Litewskich, Nida Artists Association "BRIDGE". Zorganizował wiele wystaw malarskich na Litwie i za granicą. Uczestniczy w różnych międzynarodowych sympozjach i plenerach malarskich. Interesuje się historią i jest też ilustratorem oraz organizatorem zbiorowych wystaw o tej tematyce. Od 1997 roku interesuje się również kulturą wschodu. Wierzy, że człowiek rodzi się na tej planecie, nie tylko po to, by jeść i spać. Poczucie humoru i łatwość w nawiązywaniu kontaktów sprawia, że jego aktywność artystyczna znana jest również w zachodniej w Indiach i Europie, a szczególnie w Niemczech.

Wizyta na Litwie, 2013, 100x80 cm, akryl

Anna Kruszec-Wróbel

Anna Kruszec-Wróbel jest absolwentką Liceum Ogólnokształcącego w Miechowie. Ukończyła Wydział Architektury Krajobrazu na Politechnice Krakowskiej oraz Wydział Edukacji Artystycznej na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Uczestniczyła w corocznych młodzieżowych Warsztatach Plastycznych realizowanych w różnych miastach Polski, a także w Słowacji i we Włoszech. Brała udział w środowiskowych wystawach interdyscyplinarnych „Sposoby Widzenia”. Uprawia twórczość w dziedzinie malarstwa, rysunku i fotografii artystycznej. Uczestniczka wielu plenerów malarskich i wystaw. W konkursie na „Obraz w stylu malarstwa XIX-wiecznego”, zorganizowanym przez BWA „U Jaksy”, zdobyła III nagrodę.

Zapomniana kapliczka, 2011, 40x50 cm, olej

Wincenty Kućma

Wincenty Kućma, artysta rzeźbiarz, urodził się w 1935 roku w Zbilutce na Kielecczyźnie. W latach 1957–1962 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie, w pracowni prof. Wandy Ślędzińskiej. Prowadzi działalność artystyczną w zakresie rysunku, medalierstwa, małych form rzeźbiarskich, a także projektowania i realizacji rozwiązań pomnikowych, wnętrz sakralnych oraz przestrzeni urbanistycznych. W 1967 roku rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową w krakowskiej ASP, gdzie do momentu przejścia na emeryturę w 2000 roku kierował Pracownią Przestrzeni w Katedrze Sztuk Wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych. W 1995 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Swoje prace eksponował na ponad 40 wystawach indywidualnych, 80 wystawach zbiorowych w kraju i prawie 60 wystawach za granicą. Brał udział w wielu konkursach rzeźbiarsko-architektonicznych, uzyskując ponad 50 nagród i wyróżnień. Został odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta II kl. Komandorskim z Gwiazdą, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złotym Medalem Ojca Świętego Jana Pawła II oraz Nagrodą im. św. Brata Alberta za twórczość w dziedzinie rzeźby patriotycznej i sakralnej. Prace prof. Wincentego Kućmy znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, w muzeach sztuki medalierskiej we Wrocławiu i Barcelonie, w Muzeum Sztuki w Sofii, Muzeum Dantego w Rawennie, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku oraz Muzeum Historycznym Miasta Krakowa.

Archanioł Polski, 2003, brąz

Ewa Kutermak-Madej

Ewa Kutermak-Madej urodziła się w Krakowie. W latach 1973–1978 studiowała na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w pracowni prof. J. Joniaka w 1978 roku, a w 1979 roku została pracownikiem dydaktycznym tej uczelni. Obecnie jest wykładowcą w stopniu profesora na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Krakowie. Prof. A. Wodnicki napisał o jej sztuce: „Artystka szuka doń klucza-zaklęcia, wiedziona przeświadczeniem, iż sztuka, jako jedyna zdolna jest przejąć dzisiaj odwieczną funkcję >>theoria tou cosmou<< – refleksji nad światem jako całością i jako jego znaczeniem. Cóż stąd, że pewna siebie nauka przekonuje nas, iż ponad niebieską czaszą nabitą ćwiekami gwiazd, nad orbitami planet nie ma już empyrei – domostwa aniołów i demonów, skoro – zależnie od swej natury, ukryci w mroku mnożą tajemne znaki swej obecności, istnieją w nas jako ukryte głęboko pragnienie cudowności, jako wyzwanie losu – skoro można je przywołać, przebłagać lub zmusić do posłuszeństwa przez znak lub słowo – dlaczegóż zatem nie obraz, najbardziej tajemny ze znaków?

Pod kopułą nieba, 2000. olej, płótno, 60x80 cm

Janusz Lewandowski

Janusz Lewandowski urodził się w 1938 roku w Murzynowie koło Płocka. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom uzyskał w pracowni A. Nacht-Samborskiego w 1964 roku. Malarstwo Janusza Lewandowskiego wyrasta z mazowieckich, płaskich pejzaży, piaszczystych łąk i leśnych polan, smukłych traw i samotnych brzóz. Na tle malarskich wielowarstwowych pejzaży jawią się niczym zjawy koźlonogie zwierzęta, pawie, odyńce i inne stwory. W podtekstach ukryta jest metafora, najważniejsze przesłanie artysty, który zdradza w nich tajemnice swej duszy. Filozoficzne przemyślenia, literackie wątki ze staropolskich opowiadań i tęsknoty. Jakby chciał zatrzymać przemijanie. Maluje ulotne wizjonerskie sceny pastwisk, na których ni stąd, ni zowąd wyrasta róża, pojawia się motyl lub powabna wiedźma w fotelu na biegunach. Artysta maluje swoje czekanie na niezwykłość zdarzeń, niby obojętnych, niby niemożliwych, a jednak trwających. Lewandowski umie rozmawiać i umie też opowiadać. O ciszy, o samotności i o szczęściu bycia artystą. Namawia widza, aby też poczuł się szczęśliwym z samego patrzenia na pejzaż i na obraz, który ten pejzaż zatrzymuje na dłużej. Artysta maluje nokturny, by widz jak artysta, mógł się wpatrywać w bezszelestne przemijanie w łąkę lub w zaorane pole i w wędrującą mgłę nad pastwiskiem, analizując tajemnicze sceny, pojawianie się i znikanie nieziemskich istot, które są zjawami również w wyobraźni obserwatora jako niezależne byty. Obraz przemawia emocjonalnie, bo artysta utrwalił w nim te wszystkie przemyślenia i przeżycia.

Pielgrzym, 2010, 103x60 cm, olej,

Kazimierz Madej

Kazimierz Madej urodził się w 1952 roku w Zimnej Wodzie. Jest absolwentem Wydziału Malarstwa i Wydziału Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1977 roku. Jest artystą kabaretowym, aktorem, reżyserem, scenografem, kostiumografem, malarzem. Wieloletnim artystą i scenografem „Piwnicy pod Baranami”. W 1984 roku zdobył nagrodę za najlepszą scenografię na Festiwalu Internazionale Atti Unici w Arezzo (do spektaklu „Piwnicy pod Baranami”). W 1989 roku zrealizował „Spektakl Excentryczny”. W styczniu 1991 roku wraz ze Zbigniewem Rajem założył „Salon Excentryczny”. Zrealizował z „Salonem” spektakl „Czarujący Dekapitator”. W tym samym roku wyreżyserował sztukę Michela de Ghelderodego „Eskurial”. W roku 1990 został laureatem Nagrody im. Wiesława Dymnego przyznanej za wszechstronną działalność artystyczną przez Fundację im. Wiesława Dymnego z siedzibą w Montrealu. W 1992 roku założył w „Klubie Garnizonowym” w Krakowie „Kabaret Miejski”. Premierowy spektakl nosił tytuł „Cudowny bękart”. W 1993 roku kabaret ten został przeniesiony na ul. Świetego Tomasza 17 i przemianowany na „Loch Camelot”.

Oko Opatrzności Bożej, 2001, olej, płótno, 69x52 cm

Franciszek Maśluszczak

Franciszek Maśluszczak jest absolwentem Liceum Plastycznego w Zamościu. W 1968 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom artysty sztuk pięknych uzyskał w 1974 roku na Wydziale Grafiki pod kierunkiem prof. J. Pałki. Największy wpływ na edukację artysty wywarł prof. J. Strzałecki. Franciszek Maśluszczak zespala malarstwo z rysunkiem w specyficzny sposób, zacierający granice pomiędzy rozdzielnością tych dwóch metod obrazowania. W jego twórczości pobrzmiewa melodia nucona dla bliskiej osoby, przed którą nie mamy tajemnic i nie czujemy skrępowania. Nie obowiązują go żadne inne reguły poza tymi, które sam sobie narzuca. Niby nieporadne kreski wyczarowują bajeczne sytuacje, ale kiedy artysta czuje, że trzeba zachować powagę, dyscyplinuje się i korzysta ze znanych reguł klasycznych. Ale jego twórczość jest rozpoznawalna w tych obrazach, które nie są podporządkowane żadnym kanonom. Ze spontanicznością i radością buduje scenki rodzajowe, zaobserwowane na uliczkach miast, wiejskich placach i w teatralnych wnętrzach. Tu wszyscy mogą się ze sobą spotykać: wieśniacy i mieszczuchy, uczeni i fryzjerzy, piękne kobiety i stwory z legend. Poruszając tematy poważne, z szacunkiem odnosi się do uczuć i przekonań religijnych.

Śmierć ks. Jerzego Popiełuszki, 2010, 90x60 cm, olej

Walter Maringer

Walter Maringer jest austriackim artystą malarzem, a także nauczycielem przedmiotów artystycznych i języka angielskiego z Kirchberg am Wagram niedaleko Wiednia. Jego obrazy inspirowane osobistymi przeżyciami, wspomnieniami i opowieściami budowane są eksperymentalnymi formami łączącymi różne techniki oraz media malarskich substancji. Jest człowiekiem o silnej osobowości i nieugiętych zasadach wyznaniowych. Jego filozofia na pierwszym miejscu stawia rodzinę i obowiązki. Zrealizował projekt z funduszy europejskich pt. "Sztuka i Wino" ("Kunst & Wein"), otwierając bezpośrednio nad piwnicami, w których leżakuje wino, galerię sztuki współczesnej. Twórczość jest dla Waltera Maringera dopełnieniem duchowego życia oraz spełnieniem wewnętrznych tęsknot do wyrażenia własnych uczuć. Artysta zaprasza nas do świata pełnego emocji. Ekspresyjne obrazy emanują tajemniczą głębią. Pod warstwami grubo kładzionej farby oraz różnego rodzaju materiałów, tj. papieru czy kawałków tkaniny, odnajdujemy kolejne warstwy malarskie. Stosując takie zabiegi, powstają trójwymiarowe abstrakcyjne przestrzenie, z których wyłania się człowiek. Tak, to człowiek właśnie, jako anonimowa istota w tłumie, jest przedmiotem jego zainteresowań artystycznych.

Siła wiary, 2010, 100x100 cm, tech. mieszana,

Stanisław Mazuś

Stanisław Mazuś urodził sięw 1940 roku w Lublinie. W latach 1961-1967 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, które zakończył dyplomem w pracowni prof. E. Eibischa. Był dwukrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki. Od 1967 roku bierze udział w międzynarodowych, ogólnopolskich i okręgowych konkursach, plenerach, wystawach. Zorganizował ponad 300 wystaw indywidualnych w kraju, m.in.: w Lublinie, Krakowie, Radomiu, Rzeszowie, Szczecinie, Poznaniu, Tychach, Katowicach, Warszawie, Sopocie, Wrocławiu, Łodzi, a także za granicą: w Sofii, Pradze, Sztokholmie, Wiedniu, Komarnie, Aix-les-Bains, Mediolanie, Nowym Jorku, Waszyngtonie i Bratysławie. Brał udział w prezentacjach sztuki polskiej za granicą, m.in. w Madrycie, Moskwie, Nowym Jorku, Paryżu, Ułan Bator, Barcelonie, Bratysławie, Pradze, Atenach i Berlinie. Jego prace znajdują się w zbiorach instytucji państwowych oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą, m.in. w Galerii Uffizi we Florencji. Jest laureatem wielu znaczących nagród i wyróżnień.

Jan Paweł II, 2014, olej, 110x100 cm

Eugeniusz Molski

Eugeniusz Molski urodził się w 1942 roku w Bagienicach. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nałęczowie i Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, gdzie w 1969 roku uzyskał dyplom w zakresie malarstwa architektonicznego i ceramiki. Następnie w latach 1969–2006 nauczał ceramiki w Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. W 2008 roku otrzymał tytuł: Honorowy Ambasador Ziemi Wiśnickiej. Eugeniusz Molski to artysta niezwykle wszechstronny. Uprawia ceramikę, rzeźbę, malarstwo, malarstwo ścienne. Jest również podróżnikiem i ze swoich wędrówek czerpie twórcze inspiracje. Niezwykle łatwo nawiązuje kontakt z widzem. Jest bezpośredni i otwarty, a nawet prowokujący do rozmowy. Wystawia bardzo dużo, zorganizował ponad 200 wystawach indywidualnych i uczestniczył w ponad 200 zbiorowych wystawach w kraju i za granicą.
Jest laureatem wielu nagród, m. in.: 1978 - Kraków, BWA, nagroda Rzeźba Roku Polski Południowej; Tarnów, BWA, Nagroda Prezydenta Miasta; 1980-1981 - Debrzno, nagroda gospodarza pleneru "Ceramika dla architektury”; nagroda Gdyńskiego Przedsiębiorstwa Ceramiki Budowlanej m.in. I nagroda w konkursie na ścianę ceramiczną; Łódź, Galeria PAX, III nagroda na wystawie “Sacrum w plastyce współczesnej; 1989 - Kraków, BWA, „Grand Prix w konkursie “Primum non nocere”.

Chrystus z Miechowa, 2006, 51x58 cm, olej, blacha

Leszek Misiak

Leszek Misiak urodził się w 1943 roku. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom na Wydziale Malarstwa uzyskał w 1968 roku w pracowni prof. W. Taranczewskiego. Obecnie jest profesorem zwyczajnym ASP w Krakowie. Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę. Leszek Misiak z pełną skupienia uwagą obserwuje otoczenie. Jego zainteresowanie budzą zwyczajne fragmenty natury i pospolite przedmioty. Cechują je przemyślane podziały przestrzenne i harmonijne, wyszukane zestawienia barwne. Niezależnie od wyboru motywów, emanują niemal absolutnym spokojem. Przede wszystkim jednak sztuka Leszka Misiaka jest wynikiem głębokiego odczuwania natury. Stanisław Tabisz napisał o nim: „Jego obrazy są antidotum na dramaty, szaleństwa i zgiełk medialny współczesnego świata, na jego egoizm, niesprawiedliwość, konsumpcjonizm i przemoc. Leszek Misiak wskazuje piękno świata na krawędziach jego granic widzialności i rozpoznawalności, w czystej konstrukcji spraw i form ostatecznych, nie gubiąc do końca szczegółów tego, co nam bliskie i przyjazne, co jest obrazem świata, w którym żyjemy i umieramy. Podkreśla piękno i wartość ciszy w wizji i komunikacie stworzonym specjalnie przez artystę dla drugiego człowieka”.

Jesień w Pasierbcu, 2005, olej, płótno, 80x100 cm

Małgorzata Moneta

Małgorzata Moneta mieszka i pracuje w Łodzi. W 1995 roku uzyskała dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi (obecnie ASP) w pracowni tkaniny unikatowej. W manufakturze na Shikoku w Japonii, uczyła się sztuki washi. Uzyskała stypendium Arts Link w USA w Rutgers University w New Jersey. Jest również absolwentką Wydziału Fizyki Uniwersytetu Łódzkiego. Działa w zakresie kilku mediów. Tworzy instalacje, obiekty, fotografie. Zaczynała od malarstwa. Uważa, że ta dziedzina sztuki stanowi korzenie dla każdego artysty, dlatego zawsze chętnie do niego wraca. Swoje prace przedstawiała na wielu wystawach indywidualnych i międzynarodowych. Mówi o sobie: „Szczególnie interesuje mnie pejzaż, szukam w nim i znajduję inspiracje, próbuję znaleźć jego istotę, dlatego moje obrazy są coraz bliższe abstrakcji. Jednak zdarza się, że surowe i zarazem naiwne piękno małopolskich romańskich kościółków tak bardzo mnie urzeka, że nie mogę oderwać się od ich realności. Może to przyjdzie z czasem…”.

Świątynia, 2011, 61x50 cm, olej

Krystyna Nowakowska

Krystyna Nowakowska urodziła się w 1953 roku w Rzeszowie. Liceum Sztuk Plastycznych ukończyła w Jarosławiu w 1973 roku, a w latach 1973–1979 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom pod kierunkiem prof. J. Bandury uzyskała w 1979 roku. Zajmuje się rzeźbą, ze szczególnym upodobaniem do unikatowych kompozycji, tworzonych w wosku i odlewanych w brązie, techniką „traconego wosku”.
O jej twórczości pisała m.in. Maria Zientara: „Począwszy od drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych Krystyna Nowakowska rzeźbi anioły. Anioły – istoty niematerialne, pośredniczące między bóstwem a ludźmi – zajmują znaczące miejsce w religiach Wschodu, m.in. w mazdaizmie, islamie, judaizmie i chrześcijaństwie. Angelologia chrześcijańska grupuje anioły w trzech hierarchiach i dziewięciu chórach. Serafini, Cherubini i Trony kontemplują wszechpotęgę Boga. Państwa, Księstwa i Zwierzchności rządzą światem doczesnym, a Mocarstwa, archaniołowie i aniołowie wypełniają polecenia jednostkowe istoty boskiej. Anioły Krystyny Nowakowskiej to posłańcy z innego wymiaru, którego istnienie człowiek przeczuwa. Pośrednicy «ułatwiający» kontakt z absolutem na różnych płaszczyznach i w różnych aspektach, dostosowanych do ludzkich możliwości pojmowania niepoznawalnego. To osobiści przyjaciele, doradcy i sędziowie, przemawiający przez rodzące się w ludzkich umysłach pomysły, wątpliwości lub wyrzuty sumienia”.

Anioł Ziemi, rzeźba

Krystyna Olchawa

Krystyna Olchawa dzieciństwo spędziła w Młynnem na Limanowszczyźnie. Jest absolwentką Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. W 1982 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (ASP) w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 1984 roku. Dwa lata później utworzyła w Miechowie Biuro Wystaw Artystycznych „U Jaksy”, którym kieruje od początku jego istnienia. Od 2000 roku organizuje coroczne, Międzynarodowe Plenery Malarskie ”Barwy Małopolski”. Jest autorką zbiorowej wędrującej wystawy ”Barwy Małopolski” dla Jana Pawła II. Od 1975 roku uczestniczy w międzynarodowych plenerach malarskich w Polsce i w innych krajach europejskich, znajdując tam dogodne warunki i czas dla własnej twórczości w dziedzinie malarstwa. Tworzy w technikach: pastel, olej i akryl. Zrealizowała kilkanaście cyklów obrazów, m.in.: „Pomiędzy”, „Ptaki”, „Rytmy”, „Ogrody”. Obecnie fascynuje ją zagadnienie światła, jako Światłości Boskiej Mocy, bez której życie na ziemi nie mogłoby istnieć. Chętnie maluje pejzaże, w których światło staje się symbolicznym znakiem sacrum, nadającym obrazom tajemniczego znaczenia, skłaniającego do filozoficznych rozważań na temat trwania i przemijania wszystkiego, co żyje.

Źródło światła, 2007, pastel, papier, 50x70 cm

Paweł Olchawa

Paweł Olchawa urodził się w 1980 roku w Krakowie. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Miechowie. Studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Po ukończeniu studiów związał się zawodowo z Biurem Wystaw Artystycznych „U Jaksy” w Miechowie, pracując na stanowisku artysty grafika i tworząc na potrzeby wydawnicze BWA „U Jaksy”: katalogi, albumy, plakaty i inne druki okolicznościowe.
W twórczości malarskiej, w dużej mierze uzależnionej od plenerowego uczestnictwa w międzynarodowych sympozjach malarskich, realizuje dwa nurty. Pierwszy to inspiracje pejzażem i czerpanie z jego uroków, drugi zaś to wewnętrzne odkrywanie własnej wrażliwości na piękno płynące z głębin duszy. Malarstwo Pawła Olchawy to pejzaże z pogranicza abstrakcji i abstrakcje inspirowane pejzażem, wyrażonym za pomocą rytmów plam, plamek, kresek i płaszczyzn, zakodowane w barwne kompozycje zawężonych gam kolorystycznych. Maluje też pejzaż z mistycznym przesłaniem odwołującym się do ważnych zdarzeń. Witold Turdza w tekście do katalogu wystawy poplenerowej napisał o nim: „W obrazach Pawła Olchawy widać, jak malarz zmierza w stronę abstrakcji. Od pejzażu miasta, w którym geometryzuje kształty realnych budynków, poprzez kompozycje figur geometrycznych kształtem i układem odwołujące się do utrwalonych tradycją widoków miejskich aż do zupełnie abstrakcyjnego układu figur: prostokątów, kwadratów i innych. Wszelako obrazy nie są pozbawione ekspresji, uzyskanej kolorem: czy to płonącego zachodem słońca czy siniejącej zielonkawo mgły”.

Spacer, 2010, olej, płótno, 81x100 cm

Reija Remes

Reija Remes urodziła się w 1951 roku w Sonkajärvi w Finlandii. Artystka studiowała w Kuopio Academy of Design. Dyplom uzyskała w 1984 roku. W latach 1984–1990 w tejże uczelni nauczała projektowania tkanin. Obecnie mieszka w Pori w południowo-zachodniej Finlandii, u ujścia rzeki Kokemäen do Zatoki Botnickiej. Jej twórczość obejmuje grafikę, malarstwo oraz pisanie prawosławnych ikon. Prace Reiji Remes eksponowane były na licznych wystawach w Finlandii, krajach Europy, w USA, Kanadzie, Indiach i w Japonii. W pracach malarskich i graficznych stara się wyrazić w symboliczny sposób, swoje wrażenia z podróży po Europie. Uczestnicząc w Międzynarodowych Plenerach Malarskich „Barwy Małopolski” dla Jana Pawła II, namalowała cykl obrazów zatytułowanych „Pomost”, które symbolizują mosty łączące różne kontynenty, jak i nawy świątyń – symboliczne połączenie uczuć i myśli wiernych z niebiosami.

Pomost pomiędzy Niebem a Ziemią, 2004, olej, płótno, 60x80 cm

Allan Rzepka

Allan Rzepka urodził się w 1940 roku w Krakowie. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa w pracowni Cz. Rzepińskiego oraz równolegle na Wydziale Scenografii pod kierunkiem A. Stopki. Dyplom ukończenia studiów otrzymał w 1963 roku. Allan Rzepka jest profesorem zwyczajnym Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, swój czas dzieli na pracę pedagogiczną i artystyczną. W swej działalności artystycznej skupił się na tworzeniu malarstwa sztalugowego, grafiki oraz scenografii. Wielu obserwatorów jego twórczości patrzy na nią przez pryzmat sceny. Uczestniczył w paryskim Biennale Młodych w latach 1965 i 1967, otrzymał za swoje prace wyróżnienie. Był twórcą scenografii dla teatrów w Kaliszu, Bielsku-Białej i Katowicach, współpracował też w tym zakresie z wrocławskim ośrodkiem Telewizji Polskiej. Uczestniczył w spotkaniach i festiwalach teatralnych. Działalność scenograficzną zakończył wystawą zorganizowaną w 2000 roku w Galerii Teatralnej krakowskiego Muzeum Historycznego pt. „Malarstwo w teatr uwikłane”. W jego obrazach rozgrywa się teatr wyobraźni malarskiej, wielopłaszczyznowej, łączącej różne rodzaje perspektyw: przede wszystkim intencjonalnej, ale również kulisowej, powietrznej i kolorystycznej. Malarski teatr Allana Rzepki jest pogodny, ale równocześnie poważny. Każdy przedmiot w obrazie traktowany jest z dbałością o sens jego współistnienia.

Ekran III - Listy jesienne, 2004, olej, płótno, 81x65 cm

Shukr Saeed

Shukr Saeedn urodził się w 1979 roku, mieszka w Erbil w Kurdystanie na terenie obecnego Iraku. W 2000 roku ukończył Instytut Sztuk Pięknych w Erbil. Jest dyrektorem i edytorem magazynu o sztuce „Shewakari”. W dwóch numerach (w roku 2009 i 2011) zamieścił dwa kilkunastostronicowe reportaże z Międzynarodowych Plenerów Malarskich „Barwy Małopolski”, w których uczestniczył w latach: 2009, 2010 i 2012. Opowiada się przeciwko wszelkim rodzajom przemocy, a w szczególności przeciwko wojnom na tle religijnym. Przeciwko wojnie, która dotyka jego kraj. W twórczości malarskiej Shukr Saeed demonstruje swoją pacyfistyczną postawę. W jednym z obrazów ukazuje tłumy ciemnej masy ludzkiej zniewolonej religią, źle rozumiejącą jej istotę. W innym zatytułowanym „Oczekiwanie” przedstawione są anonimowe sylwetki wyczekujące na światło z nieba, a w obrazie „Zniewolenie” ukazana jest zawoalowana niewiasta, w pozycji klęczącej tyłem do czerni nieba, na którym wyrysowane są znaki trzech religii. Obraz symbolizuje bezradność i bezsilność wynikającą z uwikłania w wojenne dramaty. Na swoim blogu zamieścił zrealizowany slajd show pt. „Przybądź do Ziemi Świętej”, w którym wykorzystał swoje obrazy wykonane na miechowskich plenerach. Dla widza są one wołaniem albo prośbą o modlitwę za pokój w Kurdystanie.

Oczekiwanie, 2010, olej, płótno, 100x100 cm

Dorota Sak

Dorota Sak w latach 1985–1990 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi na Wydziale Włókienniczym. Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w Katedrze Ubioru w 1990 roku i od tego czasu pracuje na macierzystej uczelni, obecnie na stanowisku profesora. W latach 1999–2002 była członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Zajmuje się malarstwem, sztuką włókna i projektowaniem ubioru, tworząc różnorodne cykle twórczych realizacji. Artystka nie stroni od nowoczesnych, konceptualnych kierunków, włączając się ze swoimi działaniami w ich nurt, ale nie poprzestaje na prezentowaniu intelektualnego charakteru swojej twórczości, wręcz przeciwnie. Ma bardzo wiele do zaoferowania widzowi oczekującemu na doznania estetyczne niewymagające głębokich analiz i zawodowego przygotowania do ich odczytywania. Jedne jej działa mają charakter czysto dekoracyjny, z innych emanuje głęboka analiza filozoficzna. Ważny jest dla niej również sam proces tworzenia i poszukiwania artystycznego wyrazu, który musi być spójny i harmonijny we wszystkich aspektach powstawania dzieła. Ważnym nurtem w jej sztuce, poruszającym temat sacrum, jest rozważanie zagadnień egzystencji oraz sensu umierania, który dotyka każdego człowieka, ale w zależności od kulturowych doświadczeń, różnie jest interpretowany i przekładany na własne symbole. Ecce homo (łac. oto Człowiek, Jan 19,5) to motyw w sztuce chrześcijańskiej, przedstawiający ubiczowanego Chrystusa w koronie cierniowej, po który wciąż na nowo sięgają artyści, by wyrazić ten temat we własnych kategoriach odczuwania i obrazowania cierpienia.

Ecce Homo, 2010, olej, płyta, 160x100 cm

Marek Sak

Marek Sak urodził się w 1960 roku w Tarnowie. W latach 1984–1989 studiował na Wydziale Grafiki w PWSSP (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) w Łodzi. W roku 1989 uzyskał dyplom w Pracowni Technik Litograficznych. Obecnie pracuje w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi oraz w Uniwersytecie Łódzkim. Zajmuje się malarstwem, grafiką i rzeźbą. Jest członkiem Stowarzyszenia Artystów św. Jerzego i Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Twórczego „Wiklina”. Analizując malarstwo Marka Saka, koniecznie trzeba rozdzielić dwutorowość jego twórczości. Z jednej strony interesują go konkrety otaczającego świata, od erotyki aż po pejzaże ukazujące piękno polskiego krajobrazu. Z drugiej zaś, widać jego głębokie wnikanie w filozoficzne aspekty boskiego stworzenia. Malując „Przeddzień stworzenia” czy „Genesis”, zestawia obok siebie takie tematyczne skojarzenia jak wiara i zjawiskowość, a z formalnego punktu widzenia zgeometryzowane formy abstrakcyjnych wartości malarskich, wyrażające się w rytmach i kontrastach. Współistnienie tych elementów, łączenie ich w jedną całość, wymaga od artysty zagłębienia się w teologicznej literaturze w celu poznania doktryn religijnych, przekazywanych przez mity, księgi i wyznawców. Eksperymentalne, technologiczne tajniki budowania materii malarskiej, towarzyszące powstawaniu jego obrazów, umożliwiają tworzenie wielowarstwowych płaszczyzn wzajemnie się przenikających, które w efekcie końcowym porządkują chaos działań w logiczną konstrukcję eksponującą sprawczą ideę tworzenia.

Genezis, 2009, akryl, płótno, 140x100 cm

Marek Sołowiej

Marek Sołowiej urodził się w Zamościu. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w rodzinnym mieście. Studiował w Instytucie Wychowania Artystycznego na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom w pracowni malarstwa prof. M. Stelmasika uzyskał w 1981 roku. Zajmuje się twórczością w dziedzinie malarstwa i rysunku. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. Jest bardzo aktywnym artystą malarzem, realizującym swoje prace w technice olejnej i pastelowej, poszukującym najpełniejszej syntezy treści i formy w różnych sposobach obrazowania – od realistycznych inspiracji polskim pejzażem, poprzez jego syntezę, wkraczając do surrealizmu i wychylając się niekiedy w kierunku abstrakcji. Jest zaangażowany również w upowszechnianie różnych zjawisk w dziedzinie sztuki współczesnej. W roku 2012 wprowadził wystawę „Barwy Małopolski” dla Jana Pawła II, do Muzeum Zamojskiego i nadał jej charakter „artystycznej modlitwy”. Na tej wędrującej wystawie Marek Sołowiej prezentuje dwa obrazy z cyklu: Psalmy przyszłości – „Pielgrzym Narodów Świata”. Ten cykl obejmuje jednak znacznie więcej obrazów, na których Jan Paweł II wyłania się z blokowisk, z murów miasta, jako wędrowiec przemierzający wzdłuż i wszerz nasze ziemskie bytowanie. Wciąż niosąc nam nadzieję nadającą powagę i szlachetność naszemu życiu. W kontekście własnej twórczości, Marek Sołowiej napisał: „Rzeczywistość otaczająca współczesnego człowieka jest ciągle inna. Miejsce człowieka i związanych z nim jego problemów znajduje się jakby w kosmicznym stanie nieważkości. Siła przyciągania do stałego miejsca na ziemi jest malejąca, siła kontaktu z drugim jest słabsza, jesteśmy coraz dalej od siebie”.

Psalmy przyszłości - "Pielgrzym Narodów Świata", 2010, pastel, papier Canson, 100x70 cm

Alberto Spaziani

Alberto Spaziani urodził się we włoskiej miejscowości Frosinone, gdzie nadal mieszka i pracuje. Po ukończeniu nauki w szkole „Leonardo da Vinci” oraz studiach akademickich w Accademia di Belle Arti di Roma, zdobywał zawodowe doświadczenia w dziedzinie nauczania, realizując również własną działalność artystyczną. Jest też bardzo zaangażowany w działalność społeczną. Przeprowadził osobiście wiele akcji i inicjatyw mających na celu wzmocnienie rozwoju kultury w swojej prowincji. W 1971 roku czynnie włączył się do walki o ochronę miejsc pracy, organizując we współpracy z komitetem pracowników i intelektualistów wystawę obrazów w fabryce della Metalfer-Fias. Tym manifestem zwrócił uwagę na rolę artysty w kontekście dzisiejszej rzeczywistości społecznej. Zrealizował wiele wystaw w różnych gminach Prowincji Frosinone, koncentrując się na kwestiach ochrony środowiska. Jako Prezes Stowarzyszenia Kulturalnego „Centro Intervento Arte Pubblica e Popolare” inicjował bardzo ciekawe działania kulturalne w Provincia di Frosinone. Brał udział w wystawie „Światło i kolor regionu Ciociaria” zorganizowanej w fabryce Fiata, uczestniczył w wystawie „Urojone kształty i kolory”. Jest zwolennikiem ruchu głoszącego, że wszystko we wszechświecie jest okrągłe. Element koła czy kuli jest więc częstym motywem jego prac plastycznych. W 1995 roku Alberto zrealizował film o rzece Costa. Ten temat, poruszający zagadnienia ekologiczne, był również inspiracją do serii jego prac malarskich.

Białe słońce, 2005, olej, 65x82 cm

Stanisław Stawiarski

Stanisław Sacha Stawiarski urodził się w 1941 r. na ziemi miechowskiej, gdzie spędził dzieciństwo, obserwując rozległe przestrzenie pagórkowatych pól. Edukację artystyczną rozpoczął w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, tam też studiował w Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. H. Rudzkiej-Cybisowej, gdzie w roku 1969 na Wydziale Malarstwa uzyskał dyplom z wyróżnieniem. W roku 1970 wyjechał do Paryża i odbył roczne studia w paryskiej École des Beaux Arts. W 1973 roku został członkiem ZPAP w Krakowie, a w 1975 Związku Artystów Malarzy w Saint-Tropez. Od roku 1977 należy do Francuskiego Związku Artystów. Szereg lat pracował w Paryżu, obecnie mieszka w Ramatuelle w pobliżu Saint-Tropez, a od 1992 roku (przemiennie) również w Michałowicach w Kotlinie Kłodzkiej. Malarstwo Sachy Stawiarskiego wypełnione jest kolorami znad Lazurowego Wybrzeża. Gorące barwy niosą ogromną energią i są adresowane do widza, który pragnie słońca i radości życia. Wpływ Akademii Paryskiej na jego twórczość objawia się właśnie w kolorystyce czystych impresjonistycznych barw, ale także w uproszczonych, zgeometryzowanych formach. Krakowska ASP i kultura polska, w pojęciu ogólnym, też wycisnęły piętno w jego spostrzeganiu świata, które również widoczne jest w malowanych przez niego obrazach. Objawia się ono w pewnej powściągliwości tematycznej, właściwej dla natury polskiego intelektualisty wychowanego w domu, gdzie, jak mówi artysta, nie o wszystkim wypada zbyt swobodne opowiadać. Stawiarski lubi się bawić kolorem, ale jeśli trzeba dyscyplinuje paletę barwną, by w zawężonej gamie wyrazić smutek, nostalgię, a niekiedy nawet lęk. Potrafi też zagłębić się w poważnych twórczych rozmyślaniach malarskich, dotyczących np. sfery duchowości religijnej.

Znak Przymierza, Pieta, 2006, olej, płótno, 147x115 cm

Władysław Szczepański

Władysław Szczepański urodził się w 1951 roku we Lwowie, gdzie odbył studia artystyczne w latach 1972–1977 na Wydziale Grafiki Wyższej Szkoły Poligraficznej we Lwowie. Dyplom z wyróżnieniem w zakresie grafiki uzyskał w roku 1977. Jest uczniem prof. M. Gębarowicza. Bezpośrednio po studiach podjął pracę pedagogiczną, początkowo we Lwowie, a od 1989 w Kielcach. Obecnie jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Sztuk Pięknych Akademii Świętokrzyskiej. Uprawia twórczość głównie w zakresie rysunku, ale realizuje także malarstwo i grafikę. We wczesnej twórczości Szczepański rysował w duchu realistycznym drzewa i pejzaże, później zrezygnował z obrazowania przyrody, całą uwagę skupiając na architekturze, syntetyzując ją i zawężając do bryłowatości budowli i wyszukanych detali architektonicznych. Jednak dobór obiektów, będących jego inspiracjami, jest bardzo starannie przemyślany. Temat sacrum w jego twórczości pojawia się sporadycznie, bo jest to ta sfera uczuciowości, którą artysta odsłania niezbyt chętnie. W szczególnych sytuacjach jednak te bariery stają się nieistotne.

Najświętsze oblicze I, 2001, rysunek węglem, 58x43 cm

Mirosław Szumerowski

Mirosław Szumerowski urodził się w 1973 roku w Miechowie. Dzieciństwo spędził w Książu Wielkim, gdzie ukończył szkołę podstawową. Jest absolwentem Zespołu Szkół Plastycznych w Kielcach. Studiował na Wydziale Historii w Akademii Pedagogicznej w Krakowie, gdzie w 1999 roku uzyskał dyplom. Po ukończeniu studiów wrócił do rodzinnego Książa i rozpoczął pracę w miejscowym gimnazjum jako nauczyciel historii i wychowania plastycznego. W latach 2000–2002 studiował na podyplomowym Wydziale Edukacji Artystycznej w Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach. Wykłada historię i wiedzę o sztuce oraz prowadzi zajęcia z zakresu malarstwa i rysunku. Jego praca pedagogiczna owocuje dużą aktywnością dzieci i młodzieży uczestniczącej w konkursach plastycznych. W dziedzinie twórczości własnej Mirosław Szumerowski realizuje się w zakresie malarstwa olejnego, akwareli, tempery i rysunku. Chętnie sięga po miejscowe tematy, ukazując urokliwe pejzaże okolicy z architektonicznymi detalami kościółka, dzwonnicy lub górującego nad miasteczkiem zamku. Motywy pól i porośniętych trawami miedz, drzew i domów przeplatają się ze sobą, tworząc rozbudowane kompozycje.

Pejzaż z trawami, 2008, 50x70 cm, olej

Marek Tomasik

Marek Tomasik urodził się w 1942 roku w Krakowie. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, gdzie po uzyskaniu dyplomu podjął pracę dydaktyczną. Potem związał się z Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych w Łodzi. Kolejnym etapem w jego życiu zapoczątkowanym w 1975 roku była praca scenograficzna. W tej dziedzinie jego autorytetem był Andrzej Majewski. W łódzkim teatrze współpracował z Kazimierzem Dejmkiem. Projektował scenografie również dla takich teatrów, jak: Teatr Polski w Warszawie, Teatr Adama Mickiewicza w Częstochowie, Teatr Dramatyczny w Tarnowie, Teatr Lubuski w Zielonej Górze. Od 1995 roku pracuje jako projektant wnętrz, m. in. aranżował wnętrza Dworu w Tomaszowicach i Grand Hotelu w Krakowie.

Pamięci Jana Pawła II, 2011, 50x37 cm, olej

Tiziano Torroni

Tiziano Torroni urodził się w Alatri (w Prowincji Frosinone) w 1983 roku. Mieszka w Acuto. Jest absolwentem Instytutu Sztuki w Anagni, gdzie w 2002 roku uzyskał dyplom mistrza sztuki. Ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie na Wydziale Malarstwa. Realizuje swój własny projekt RI-search, koncentrujący jego sztukę wokół słów: współistnienie figuracji i abstrakcji w obrazie. Uczestniczył w wielu wystawach, z których ważniejsze to: 2002 – wystawa „Kolorowe Marbles Cesarstwa Rzymskiego”, Rynek Trajana w Rzymie; 2003 – wystawa „Sensations”, Stowarzyszenie Kultury XL ART Frosinone; 2004 – wystawa „Stronie Marque”, Acuto, Stowarzyszenie Kulturalne „Pardise”; 2007 – międzynarodowa wystawa, Miechów, Galeria „U Jaksy”; 2007 – wystawa „Volere, Volare”, Olevano Romano; 2008 – sympozjum Art, farmaceutyczny koncern Angelini w Borgo Tre Rose w Toskanii; 2009 – wystawa w La Galleria C.A.O.S. di Roma alla Fiera d’Arte di Milano; 2009 – wystawa konkursowa w La Galleria C.A.O.S. di Roma al premio Bergamo; 2009 – udział w wystawie z projektu Parc08 w La Galleria „WalkingArt” di Roma; 2010 – finalista w międzynarodowym konkursie „Peryferyjne centrum”, Federculture di Roma.

Zniewolenie, 2008, 68x48 cm, olej

Orest Tsyupko

Orest Tsyupko (Oрест Цюпко) urodził się w miecie Chust na Ukrainie w 1963 roku. Studiował w Lwowskim Państwowym Instytucie Sztuki Stosowanej i Sztuki Dekoracyjnej. Jest organizatorem międzynarodowych plenerów malarskich w Chust i uczestniczy w podobnych plenerach w Słowacji i Polsce oraz w innych krajach. "Podróże, podróże, podróże ..." - to nazwa indywidualnej wystawy artysty znanego i cenionego w rodzinnym mieście, dyrektora Hustskoyi City Art Gallery zorganizowanej w 50. rocznicę jego urodzin. Zaprezentował na niej osiemdziesiąt obrazów, a to tylko niewielki wycinek jego twórczego dorobku. Jego malarstwo przedstawia świat w jasnych i czystych kolorach. Artysta ukazuje przyrodę i architekturę w delikatnych i subtelnych barwach, wyrażających miłość do kraju, w którym pracuje. Orestes Tsyupko maluje tylko takie obrazy, które, jak sam mówi, mają na celu stworzenia czegoś, co świat potrzebuje. Najważniejsze jest dla niego to, aby poprzez obraz mówić o uczuciach, które się rodzą w obcowaniu z otaczającym nas pięknem.

Architektura Miechowa, 2009, 60x81 cm, olej

Jaroslav Uhel

Jaroslav Uhel urodził się w 1954 roku w miejscowości Liptovský Mikuláš w Słowacji. Studiował na Uniwersytecie Macieja Bela w Bańskiej Bystrzycy, gdzie uzyskał tytuł doktora teorii sztuk wizualnych i kształcenia. Studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w której uzyskał tytuł doktora sztuki, a następnie tytuł profesora. Pracuje jako pedagog na Uniwersytecie Macieja Bela w Bańskiej Bystrzycy. Uczestniczył w ponad dziewięćdziesięciu wystawach zbiorowych i zorganizował ponad trzydzieści wystaw indywidualnych. Znajduje czas na działalność publicystyczną, wydaje artykuły poświęcone sztuce plastycznej i teorii sztuki. Główną dziedziną jego twórczości jest malarstwo kameralne. W twórczości podejmuje różne tematy. Interesują go rozważania religijne. Z obrazów Uhela emanuje zaduma. Wielopłaszczyznowość kompozycji stwarza wrażenie rozbudowanej akcji, przenikających się wątków, symbolicznych znaczeń. Posługiwanie się realistycznym rysunkiem, przy jednoczesnym kreowaniu abstrakcyjnych przestrzeni, pozwala na poetycko-literacki opis podejmowanych malarskich wyzwań. Ich tematem jest człowiek i wszechświat w sakralnym odczuwaniu jego istnienia.

Golgota, 2013, akryl + olej, 70x50 cm

Arkadiusz Waloch

Arkadiusz Waloch urodził się w 1932 roku w Poznaniu. W latach 1953–1955 studiował na Wydziale Grafiki w filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach i malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom w pracowni prof. E. Krchy uzyskał w 1961 roku. Od 1959 roku mieszka w Zakopanem. W 1961 roku podjął pracę w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznym im. Antoniego Kenara w Zakopanem, gdzie prowadził pracownię rysunku i malarstwa. Przez dziesięć lat zasiadał w Zarządzie Okręgu ZPAP, a przez dwie kadencje był jego prezesem. Wchodził też w skład Miejskiej Rady Narodowej w Zakopanem. W latach 1963–1972 kierował galerią „Pegaz”. Artysta posiada galerię autorską w Zakopanem. Uprawia malarstwo olejne, akwarelę i rysunek. Jego prace podziwiano na ponad czterdziestu wystawach indywidualnych oraz pięćdziesięciu zbiorowych w kraju i za granicą. Swoją twórczość, od kilkudziesięciu już lat, traktuje jako możliwość podziwiania oraz dzielenia się swym zachwytem w portretowaniu Jana Pawła II, który jest dla niego prawdziwym i najważniejszym powodem podejmowania malarskich wyzwań. Zrealizował wiele wystaw jemu poświęconych, jak np. „Papież Jan Paweł II. Malarski pamiętnik Arkadiusza Walocha”, „Z Ojcem Świętym – malarstwo i rysunek Arkadiusza Walocha”, „Jan Paweł II w malarstwie Arkadiusza Walocha”.

U królowej Tatr, 1998, olej, 60x50 cm

Eugeniusz Waniek

Eugeniusz Waniek (1906-2009) urodził się w Ustrzykach Dolnych, u stop Karpat w południowo wschodniej Polsce, gdzie spędził dzieciństwo. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1946 roku był pedagogiem Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, a w latach 1950-1977 wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych. Docent Eugeniusz Waniek, Profesor Honorowy Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, były wieloletnim pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wydziału Malarstwa i Wydziału Konserwacji Dzieł Sztuki, gdzie pełnił obowiązki kierownika Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego. Był wybitnym artystą malarzem, grafikiem i scenografem. Autorem licznych scenografii dla Teatru Młodego Widza. Należał do grupy formistów polskich. W trakcie studiów związał się z Grupą Krakowską, z którą wystawiał w 1934 roku w Krzemieńcu. Niemal do końca swego życia był czynny twórczo będąc autorem licznych wystaw indywidualnych i uczestnikiem wielu wystaw zbiorowych. Ostatnio zaprezentował swe rysunki na przełomie lat 2007/2008 na wystawie "Mój Kraków" w Pawilonie Wyspiańskiego. W styczniu 1998 roku, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa zorganizowało jego dużą retrospektywną wystawę obrazów i rysunków. Za swą działalność odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzeni Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką; Gloria Artis.

Antoni Wróblewski

Antoni Wróblewski urodził się w Chodlu na lubelszczyźnie. Dzieciństwo spędził w Platerowie na podlasiu. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach prof. E. Markowskiego i prof. S. Poznańskiego. Dyplom otrzymał w pracowni grafiki artystycznej prof. H. Chrostowskiej. Od roku 1995 corocznie jest kuratorem Międzynarodowych Plenerów Malarskich „Sztuka bez granic” organizowanych przez Dom Pracy Twórczej „Reymontówka”. Mieszka w Siedlcach. Zajmuje się grafiką, akwarelą i malarstwem strukturalnym. Stara się być jak najbliżej natury. Opracował sobie tylko znaną technikę malowania ziemią, co pozwala mu na traktowanie jej jako farb o bogatej gamie kolorystycznej. Malując ziemią, Wróblewski wkomponowuje w obrazy również mniejsze i większe kamyki, które natura może zamienić w pył, bo gleba powstaje właśnie ze skały macierzystej pod wpływem czynników glebotwórczych. Ziemia, po której stąpamy, którą uprawiamy, by wydała plony potrzebne do utrzymania ciągłości życia, dla Wróblewskiego ma wymiar sakralny – dosłownie i w twórczej interpretacji. Najbardziej wymownym przykładem jest cykl obrazów, który nosi tytuł „Monstrancje polne”. Monstrancja to naczynie liturgiczne służące do umieszczania w nim konsekrowanej Hostii, celem wystawiania jej na ołtarz podczas nabożeństw. W wierze katolickiej konsekrowana Hostia jest uobecnieniem Chrystusa, Boga-człowieka. Monstrancje malowane ziemią, w kontekście religijno-filozoficznym, kojarzą się ze słowami: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”.

Monstrancja polna, z cyklu: Ziemią miechowską malowane. 2012, techn. własna, 115x73 cm

Ireneusz Wrzesień

Ireneusz Wrzesień urodził się w 1942 roku w powiecie miechowskim. W 1964 roku ukończył studia na Wydziale Historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Od 1982 roku jest członkiem ZPAP. Jest współzałożycielem i późniejszym prezesem Stowarzyszenia Twórców Sztuk Plastycznych „Sztuka Podhalańska” w Zakopanem. Od 1970 roku czynnie uczestniczy w życiu kulturalnym regionu. Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora, a potem wicedyrektora zakopiańskiego Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara. Mieszka w Białym Dunajcu. Ireneusz Wrzesień uprawia malarstwo, w którym rysunek odgrywa ważną rolę. Tematyka jego obrazów inspirowana jest górami, które podziwia każdego dnia z okien swojego domu. Maluje szczyty gór, wartkie potoki i drzewa w naturalnym krajobrazie. Intryguje go nadprzyrodzona zjawiskowość przyrody, snujące się mgły i przedzierające się przez nie światło, burzowe chmury rozdzierające niebo i surrealistyczne wizje miast zatopionych w tajemniczym blasku płomienistej zorzy.

Giewont, 2012, 50x40 cm, olej

Iwona Wyszatycka

Iwona Wyszatycka ukończyła studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom ze specjalizacją konserwator-muzeolog uzyskała w 1979 roku. W tymże roku podjęła pracę w Muzeum Mazowieckim w Płocku, gdzie pracowała do 2009, przez wiele lat jako starszy kustosz i kierownik Działu Sztuki. Wyszatycka to główna współautorka scenariusza nowej ekspozycji secesji i jej aranżacji w muzeum w Płocku (2005). Autorka wielu wystaw, a także scenariuszy wystaw secesji w kraju i za granicą, oraz tekstów do katalogów i albumów dotyczących zbiorów secesji w Płocku, m.in. „Malarstwo polskie 1890–1914”, „Secesja ze zbiorów Muzeum Mazowieckiego w Płocku” i innych. Autorka scenariusza wieloodcinkowego filmu oświatowego o secesji dla TVP Polonia w reżyserii Wojciecha Majewskiego. Równocześnie z pracą zawodową zajmuje się twórczością artystyczną. Jest członkiem Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. Brała udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, także w ogólnopolskich plenerach, a ostatnio na wyspie Syros w Grecji. Uprawia pastel, akwarelę i batik.

Pejzaż, 2012, 70x100 cm, pastel

Józef Zelek

Józef Zelek urodził się w 1955 roku w Limanowej. Dzieciństwo spędził w Laskowej, później wyjechał do Krakowa, gdzie ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych, w którym malarstwa nauczał go Stanisław Rodziński. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1980 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. W.Buczka i prof. Z. Grzywacza. Po studiach pozostał w Krakowie, jednak często odwiedzał rodzinne strony. „Pracował dużo i z zapamiętaniem, był na swój sposób dowcipny, zaskakujący w wypowiedziach. Ale sympatię i szacunek wzbudził wśród rówieśników dzięki swej pracy malarskiej, dzięki wnikliwości, z jaką patrzył na świat, dzięki codziennej pracy w szkicownikach, która dawała bardzo dobre rezultaty” – napisał w jednej z biografii prof. Stanisław Rodziński.
Zmarł nagle w 2010 roku. Przygotowywał bogatą wystawę malarstwa, której tematem miały być przydrożne kapliczki z rejonu limanowskiego, niestety nieoczekiwana, przedwczesna śmierć udaremniła jego plany. Zdążył namalować blisko dwadzieścia obrazów z tego cyklu.

W obrazie „Magiczny Kraków” widzimy na pierwszym planie ptaki. W tle groźny zarys wawelskiej architektury, wtopionej pomiędzy drapieżne drzewa w tej samej, ciemnej tonacji. Ptaki nadrealistycznych rozmiarów dzielą się na dwie grupy: ziemskie i niebiańskie. Sacrum w jego sztuce było często obecne. Można nawet powiedzieć, że duchowość artysty wypełniona była ciągłym rozmyślaniem o Stwórcy.

Magiczny Kraków, 2006, olej, płótno, 45x65 cm

ORGANIZATOR:
PATRONAT:
PARTNERZY:

Dla Jana Pawła II

"BARWY MAŁOPOLSKI" dla Jana Pawła II

ORGANIZATOR:

PATRONAT:

PARTNERZY: