Jarosław Borek. Granice

Sztuka Jarosława Borka wyrasta z przemyśleń inspirowanych światłem, które ślizga się po płaszczyznach zgeometryzowanych form rzeźbiarskich, odbija od barwnych płaszczyzn lub daje się wchłonąć głębokim czerniom, kontrastujących się z innymi ścianami wieloboków. Instalacja rzeźbiarska p.t. Kompozycje geometryczne zbudowana z dwóch klocków drewna uformowanego w wielościany porysowane fakturą i teksturą drewna, rozwarstwione gdzie niegdzie szczelinami pęknięć, nawiązującymi dialog z czarną taśmą, która buduje relację więzi pomiędzy tymi dwiema bryłami. Czarna wstęga taśmy kontrastująca swoją długością i jednostajnością z dwoma czarnymi płaszczyznami, po jednej na każdej z form, rozbudowuje przestrzeń wokół nich. Czarna wstęga taśmy, namalowanych linii i szczelin  tworzy arterię wokół geometrycznych form przestrzennych. Ważny szlak komunikacyjny budujący opowieść o możliwej podróży labiryntem skojarzeń. Każda ze ścian geometrycznej formy rzeźbiarskiej ma inny kąt nachylenia względem siebie i względem światła, co powoduje zróżnicowane kontrasty  wzajemnych relacji. Ich dramaturgię dodatkowo jeszcze kreuje wprowadzenie czerni, złota i bieli, barw o głębokiej symbolice. Farby płasko pokrywają płaszczyzny nie niwelując faktury drewna. Obiekty te w odniesieniu do nowoczesnej architektury nabierają logicznej koncepcji konstruktywistycznej, opartej na świadomym posługiwaniu się wiedzą z zakresu formalnej budowy dzieła, znaczeniu kontrastów i podobieństw, światła, rytmów i faktury.


W innej rzeźbie, zatytułowanej Modular shapes artysta buduje napięcia taflami, a właściwie tafelkami (bo jest to mała forma rzeźbiarska), szkła organicznego, które jest przezroczystym tworzywem sztucznym produkowanym na bazie polimeru, popularnie nazywanym pleksi. Geometrycznie wycięte czworokątne tafle, różnią się wielkościami, ale są zróżnicowane w precyzyjnie obliczonych rozmiarach. Układane są wachlarzowo, a ich  grzbiety wykończone są przemiennie: raz błyszczącym, raz matowym szlifem. Wachlarz tafli pleksi, spiętych srebrną bransoletą, która łączy płaskie fragmenty w całość i modeluje ich układ w przestrzenną owalną bryłę, wije się wokół metalowej klamry. Owalny układ wokół metalowj osi kontrastuje z ostrymi kątami czworokątnych płaszczyzn i zwieńczeniem pnącym się ku górze, które też rysuje się spiczastą formą. Błyszczące szlify brzegów tafli działają inaczej niż te wykończone na mat, wprowadzają do bryły inne refleksy światła, a ułożone przemiennie w rytmie 1 do 1,  budują jego regularną pasową rytmikę. Przezroczystość materiału sprawia, że budują się zróżnicowane warstwy subtelnej materii szklanej. Zaletą takiej konstrukcji zbudowanej z wielu elementów spiętych metalową klamrą jest też możliwość przekształcania rzeźby na wiele sposobów, zależnych od fantazji autora, pozwalającą eksperymentować w poszukiwaniu ostatecznego ukształtowania rzeźby. Nie sposób nie zauważyć, że Jarosław Borek jest artystą, który wyrażając artystyczne emocje bazuje równocześnie na zamierzonej kontrolowanej logice i spontanicznym odczuwaniu piękna.

Galeria zdjęć: Wystawa rzeźby i grafiki Jarosława Borka. Granice

  • ORGANIZATOR:

  • PATRONAT:

  •  

  • PARTNERZY:

  •